2008 yılında hukuk fakültesine kayıt oldum. İkinci eğitimim olması nedeniyle üniversite hayatım boyunca dişe dokunur bir burs bulamadım ve Kredi ve Yurtlar Kurumu’ndan aldığım limitli kredi ile hayatımı idame ettirdim. Ekonomik durumum çok iyi olmadığı için de derslere notlardan çalışmakta ve kitapları satın alamamaktaydım. Günün birinde aklıma kitap alamadığımı Başbakanlık İletişim Merkezi’ne yazmak geldi. Sonuç alacağımı beklemeden durumumu anlatan kısa bir başvuruda bulundum.
Üzerinden yaklaşık 1 ay ya geçmiş ya da geçmemişti ki okulun girişindeki duyurular panosunda ismimi gördüm. Dekanlığa çağrılıyordum. Dekan Bey’in yanına çıktım. “Bir başvuruda bulunmuşsun; Başbakanlık bunu bize iletti” dedi. Biraz muhabbet ettikten sonra gerekli bilgileri alıp beni okulun anlaşmalı kırtasiyesine yönlendirdi. Tüm kitaplarımı o kırtasiyeden ücretsiz olarak aldım. Meğer üniversitemiz belli sayıda öğrenciye bu imkanı sağlıyormuş. Yıl boyunca kitapları kullandım. Sonraki yıl da bu kitapları alt dönemden şu an meslektaşım olan bir arkadaşıma ücretsiz olarak verdim. O da bu olaya benim sevindiğim kadar sevinmişti.
Kısacası, eğer bir ihtiyacınız varsa bunu usulüne uygun şekilde ilgili makamlara iletin. Siz üzerinize düşeni yapın, gerisini onlara bırakın. Devlet mekanizması hizmet için var.
(R.K.)