Zamanında üniversite öğrencisi iken aileden gönderilen para hemen suyunu çekerdi. Tabii ki ardından da normal olarak eve dönme süreci çok sancılı geçerdi.
Ailem Edirne’de oturuyordu; ben de Çanakkale’de okuyordum. Okuldan eve yol parasını nasıl denkleştireceğimi düşünürken aklıma bir fikir geldi.
Çanakkale’li arkadaşlarımdan birinin ailesinin zeytin ağaçları vardı ve direkt ilk elden zeytinyağı üretimi yapıyorlardı. Bizim Edirne’de çok pahalı olan bu ürünler Çanakkale’de çok daha ucuza alınabiliyor ve memlekette çok rağbet görüyordu.
Parasını memleketten okula geri döndüğümde ödemek üzere anlaşarak arkadaşımdan kutu kutu zeytinyağı aldım ve eve her gidişimde bunları satmaya koyuldum. Başta yol parasını bedavaya getirmek için başlattığım bu aktivite o kadar çok talep görmeye başlamıştı ki üstüne para bile kazanmaya başlamıştım. Çok güzel yıllardı.
Üniversitedeki arkadaşlara tavsiyem; okudukları yerlerdeki yerel ürünleri mutlaka iyi incelemeleri ve bunun yarattığı ticaret potansiyelini es geçmemeleri.
(O.K.)